Големото Читање

Во 2003 година BBC организира анкета за да се дознае кои се најомилените и воопшто најчитаните книги во велика Британија. Целата таа кампања е наречена The Big Read и опфаќа емисии на кои се презентираат книги и кои се емитуваат од 18 Октомври до 13 Декември 2003. За целиот тој период се врши и гласање и тоа преку телефон, WEB и SMS.
По средувањето на резултатите се добива и официјалниот Британски топ 200 на најчитани книги. Првите 21 позиции од листата се следниве:

1. The Lord of the Rings, JRR Tolkien
2. Pride and Prejudice, Jane Austen
3. His Dark Materials, Philip Pullman
4. The Hitchhiker's Guide to the Galaxy, Douglas Adams
5. Harry Potter and the Goblet of Fire, JK Rowling
6. To Kill a Mockingbird, Harper Lee
7. Winnie the Pooh, AA Milne
8. Nineteen Eighty-Four, George Orwell
9. The Lion, the Witch and the Wardrobe, CS Lewis
10. Jane Eyre, Charlotte Brontë
11. Catch-22, Joseph Heller
12. Wuthering Heights, Emily Brontë
13. Birdsong, Sebastian Faulks
14. Rebecca, Daphne du Maurier
15. The Catcher in the Rye, JD Salinger
16. The Wind in the Willows, Kenneth Grahame
17. Great Expectations, Charles Dickens
18. Little Women, Louisa May Alcott
19. Captain Corelli's Mandolin, Louis de Bernieres
20. War and Peace, Leo Tolstoy
21. Gone with the Wind, Margaret Mitchell

Не навлегувам во тоа дали со заслуга или не сите се нашле таму и зашто некои што заслужуваат не се таму, всушност, што знам па јас! Поентата е самата иницијатива за промоција на читањето. Замислете, некој ви рекламира дека треба да читате. Не одредена книга, не од одредена издавачка куќа но ви го промовира самиот процес на читање. На прв поглед чудно но во денешно време сосема потребно. И не е само The Big Read, тука се и многу фондации и организации во UK со иста и единствена цел, да го натераат населението да чита. Такви се на пример BookTrust, The national Reading Campaign, The Reading Agency и многу други.

Се чудам колку ли луѓето читаат во Македонија?! Малку? Едно од мерилата ми е фактот што кога ќе седнам да читам во автобус сите ме гледаат како да сум излегол од патувачки циркус на изроди! Зарем се застанува со дневни весници и неделници и месечници?! Зарем читањето остана навика само на оние на кои им е професија и кои мораат да го праваат тоа. А најчесто на тие луѓе тоа им е професија затоа што не ги примиле на друг факултет(чест на исклучоците)! Зарем од толку различни изданија на дневните вести на ТВ и од толку посрани трач-блогови повеќе нема време за читање?!

А и што да се чита?! Литературата на македонски е нула! Американска белетристика, светски бестселери што зе забораваат за саат по крајот, шунд и се се сведува горе-доле на тоа. Исклучоци ми се Темплум, Слово, Култура што нудат квалитет и тоа по ОК цена! Табернакул и ТРИ знаат да издадат некој супер наслов и ОП ќе видиш цена +800 денари а книгата со картонски корици и рециклирана хартија. За квалитетот на преводите не ни навлегувам. Плус, (колку некој и да ги мрази) некои наслови што се сметаат за класици повеќе не се печатат, можат да се најдат само по библиотеки и тоа во полураспаднато издание. Епа од пост-модерна не се почнува!!

Значи, под долната црта за сума, додека западните земји даваат разно-разни иницјативи за поттик на читањето во Македонија штама. И некој да те боцне, да те натера, речиси и нема што да читаш.


За крај, резултатот од Das große Lesen во Германија:

1. The Lord of the Rings by J. R. R. Tolkien
2. Bible
3. The Pillars of the Earth by Ken Follett
4. Perfume by Patrick Süskind
5. The Little Prince by Antoine de Saint-Exupéry
6. Buddenbrooks by Thomas Mann
7. The Physician by Noah Gordon
8. The Alchemist by Paulo Coelho
9. Harry Potter and the Philosopher's Stone by J. K. Rowling
10. Pope Joan by Donna Cross
11. Inkheart by Cornelia Funke
12. Cross Stitch/Outlander by Diana Gabaldon
13. The House of the Spirits by Isabel Allende
14. The Reader by Bernhard Schlink
15. Faust by Johann Wolfgang von Goethe
16. The Shadow of the Wind by Carlos Ruiz Zafón
17. Pride and Prejudice by Jane Austen
18. The Name of the Rose by Umberto Eco
19. Angels and Demons by Dan Brown
20. Effie Briest by Theodor Fontane
21. Harry Potter and the Order of the Phoenix by J. K. Rowling

Разликите од британскиот топ 21 ми се накако, баш пријатни :)

An excerpt......

[Monty standing in the men's bathroom, talking to himself in a mirror with a "FUCK YOU" written on it]

Well, fuck you, too. Fuck me, fuck you, fuck this whole city and everyone in it. Fuck the panhandlers, grubbing for money, and smiling at me behind my back. Fuck the squeegee men dirtying up the clean windshield of my car. Get a fucking job! Fuck the Sikhs and the Pakistanis bombing down the avenues in decrepit cabs, curry steaming out their pores, stinking up my day. Terrorists in fucking training. SLOW THE FUCK DOWN! Fuck the Chelsea boys with their waxed chests and pumped up biceps. Going down on each other in my parks and on my piers, jingling their dicks on my Channel 35. Fuck the Korean grocers with their pyramids of overpriced fruit and their tulips and roses wrapped in plastic. Ten years in the country, still no speaky English? Fuck the Russians in Brighton Beach. Mobster thugs sitting in cafés, sipping tea in little glasses, sugar cubes between their teeth. Wheelin' and dealin' and schemin'. Go back where you fucking came from! Fuck the black-hatted Chassidim, strolling up and down 47th street in their dirty gabardine with their dandruff. Selling South African apartheid diamonds! Fuck the Wall Street brokers. Self-styled masters of the universe. Michael Douglas, Gordon Gekko wannabe mother fuckers, figuring out new ways to rob hard working people blind. Send those Enron assholes to jail for FUCKING LIFE! You think Bush and Cheney didn't know about that shit? Give me a fucking break! Tyco! Worldcom! Fuck the Puerto Ricans. 20 to a car, swelling up the welfare rolls, worst fuckin' parade in the city. And don't even get me started on the Dom-in-i-cans, 'cause they make the Puerto Ricans look good. Fuck the Bensonhurst Italians with their pomaded hair, their nylon warm-up suits, their St. Anthony medallions, swinging their, Jason Giambi, Louisville slugger, baseball bats, trying to audition for the Sopranos. Fuck the Upper East Side wives with their Hermes scarves and their fifty-dollar Balducci artichokes. Overfed faces getting pulled and lifted and stretched, all taut and shiny. You're not fooling anybody, sweetheart! Fuck the uptown brothers. They never pass the ball, they don't want to play defense, they take five steps on every lay-up to the hoop. And then they want to turn around and blame everything on the white man. Slavery ended one hundred and thirty seven years ago. Move the fuck on! Fuck the corrupt cops with their anus violating plungers and their 41 shots, standing behind a blue wall of silence. You betray our trust! Fuck the priests who put their hands down some innocent child's pants. Fuck the church that protects them, delivering us into evil. And while you're at it, fuck JC! He got off easy! A day on the cross, a weekend in hell, and all the hallelujahs of the legioned angels for eternity! Try seven years in fuckin' Otisville, J! Fuck Osama Bin Laden, Al Qaeda, and backward-ass, cave-dwelling, fundamentalist assholes everywhere. On the names of innocent thousands murdered, I pray you spend the rest of eternity with your seventy-two whores roasting in a jet-fuel fire in hell. You towel headed camel jockeys can kiss my royal Irish ass! Fuck Jacob Elinsky, whining malcontent. Fuck Francis Xavier Slaughtery my best friend, judging me while he stares at my girlfriend's ass. Fuck Naturelle Riviera, I gave her my trust and she stabbed me in the back, sold me up the river, fucking bitch. Fuck my father with his endless grief, standing behind that bar sipping on club sodas, selling whisky to firemen, cheering the Bronx bombers. Fuck this whole city and everyone in it. From the row-houses of Astoria to the penthouses on Park Avenue, from the projects in the Bronx to the lofts in Soho. From the tenements in Alphabet City to the brownstones in Park slope to the split-levels in Staten Island. Let an earthquake crumble it, let the fires rage, let it burn to fucking ash and then let the waters rise and submerge this whole rat-infested place.

No. No, fuck you, Montgomery Brogan. You had it all, and you threw it away, you dumb fuck!

Funeral by Arcade Fire

За албумот: Првиот албум на канадскиот инди-рок бенд Arcade Fire, издаден на 14 септември 2004 од Merge Records. Номиниран за Греми во 2005 во категоријата Best Alternative Album, број 1 албум на 2004 според многу критичари, според некои албумот директно влегува во најдобрите албуми на декадава. Како што кажува и самиот наслов, албумот е пред се за смртта но и општо за загуба на важните работи во текот на сечиј живот и за несопирливиот тек на времето. Албумот има многу оркестрални елементи со голема употреба на жичани инструменти. И покрај тоа, жанровски сепак се држи во инди-рок категоријата.

Критики:

An emotionally wracked masterpiece, drawing on immaculate influences like the Pixies and Talking Heads while sounding distinctly original.
E! Online

Encompassing chamber pop melodies, angular art-rock, lavish orchestration and post-punk vocals, its sheer sonic size and ambition goes some way towards justifying the amount of gushing praise that's been heaped upon this album since its September release on Merge last year. The fact that the music is so paradoxically life-affirming and euphoric makes it much easier to write, what now feel like, trite hyperboles.
Drowned In Sound

So long as we're unable or unwilling to fully recognize the healing aspect of embracing honest emotion in popular music, we will always approach the sincerity of an album like Funeral from a clinical distance. Still, that it's so easy to embrace this album's operatic proclamation of love and redemption speaks to the scope of The Arcade Fire's vision.
Pitchfork

For those of us who still believe in music's power to redeem, 'Funeral' feels like detox, the most cathartic album of the year. [5 Mar 2005, p.49]
New Musical Express

Funeral aches with elegiac intensity.
Rolling Stone

Butler sings like Radiohead's Jonny Greenwood used to play, like a lion-tamer whose whip grows shorter with each and every lash. He can barely contain himself, and when he lets loose it's both melodic and primal, like Berlin-era Bowie or British Sea Power.
All Music Guide

IMHO: Налудничаво, убаво и неверојатно заразно. На прва не толку лесно за слушање поради многу чудниот звук, речиси експериментален и поради уште почуднипт вокал. Но откако еднаш ќе се навлезе во албумот, нема враќање назад. Текстовите се прекрасни, цели приказни, и тоа не какви било приказни, мрачни, тешки, не сосема нормални.......за среќа на крај секогаш со доза на оптимизам.

"And if the snow buries my,
my neighborhood.
And if my parents are crying
then I'll dig a tunnel
from my window to yours,
yeah a tunnel from my window to yours.
You climb out the chimney
and meet me in the middle,
the middle of the town.
And since there's no one else around,
we let our hair grow long
and forget all we used to know,
then our skin gets thicker
from living out in the snow."

" All the neighbors are startin' up a fire,
burning all the old folks the witches and the liars.
My eyes are covered by the hands of my unborn kids,
but my heart keeps watchin'
through the skin of my eyelids. "

" If the children don't grow up,
our bodies get bigger but our hearts get torn up.
We're just a million little god's causin rain storms turnin' every good thing to
rust."

A different kind of a Method !!

Од времето на big beat-от! Од перидот на The Prodigy и на Propellerheads! Од она убаво време кога растев и кога за прв пат купив компакт диск! Тогаш кога не сваќав дека првиот ќе биде и најдобриот компакт диск што сум го купил во мојот живот! Компилацијата Urbal Beats што беше обележје на своето време и причина за се она што го слушав години потоа!!! Во времето кога се играше и кога се правеше музика на која навистина може да се збесне!!! Од некогаш кога турбофолкерот на трансот Tiesto не постоеше! Кога house-от не ги утупуваше работите!
Пред да се запознаам со нешто што се вика рок и алтернатива, пред тие депресивни текстови на светот да му дадат некоја посива боја! Од тоа време ви го претставувам првиот албум од култнотo американско дуо издаден на 26ти август 1997, Vegas by Crystal Method



Најди го некаде албумов и Start Tripping like I do! Be a High Roller со Cherry Twist во рака, и запомни, секогаш Keep Hope Alive затоа што таа секогаш is Comin' back оставајќи зад себе Vapor Trail од среќа! Знам дека си Jaded, знам дека She's your pusher и дека воопшто не е лесно! Но Now is the time, исфрли го тој Bad Stone од твојата душа и наједноставно................... GET BUSY CHILD!!!!!!!!!!!

За слушање во наредниот период

'Победници' од претходната петорка албуми за слушање се The Wood Brothers - Ways Not To Lose и Camera Obscura - Lets Get Out Of This Country. Дефинитивно нема уште долго време да престанам да ги слушам, едноставно не здосадуваат. Lets Get Out Of This Country сигурно ќе се бори за најдобар албум оваа година.

Во наредниов период (иако без голем оптимизам) ќе слушам:

Das Parfum - Patrick Süskind

За книгата: Новела од германскиот пистаел Патрик Зискинд, издадена за прв пат во 1985 во Германија. Дејствието на книгата го опфаќа животниот тек на Жан Баптист Гренуј. Роден без никаков мирис, некаде во 18тиот век во франција, сосема поразличен од сите луѓе Гренуј го живее својот живот очајно трудејќи се да се вклопи. Притоа, неговото натприродно развиено сетило за мирис го води низ својот животен пат. Книгата изобилува со хорор елементи. Но не страшни хорор елемнти, но во буквална смисла на зборот, ужасни, случки кои што се косат со секојдневието, со реалното, со разумното. Сепак, оваа книга е хронологија на низа злосторства па такви елементи се речиси и неизбежни.

На една од официјалните топ листи на најчитани книги во Германија на сите времиња, Парфем се најде во првите 5.

Филмската адаптација на Парфем е во пост-продукција и треба да влезе во кино саливе подоцна годинава. Филмот ќе го носи истиот наслов како и книгата, режијата е на Tom Tykwer (Run Lola Run) а главните улоги ќе ги толкуваат Ben Whishaw, Rachel Hard-Wood, Alan Rickman и Dustin Hoffman.

Песната Scentless Apprentice од албумот In Utero на Nirvana е инспирирана токму од оваа книга која му била најомилен роман на Kurt Cobain.

Критики:

Born without a smell of his own but endowed with an extraordinary sense of smell, Grenouille becomes obsessed with procuring the perfect scent that will make him fully human. With brilliant narrative skill Susskind exposes the dark underside of the society through which Grenouille moves and explores the disquieting inner universe of this singularly possessed man. The translation is superb
Library Journal

This is a classic tale, written with such emotion and quality that you find yourself drawn into that world.
The characters are startlingly real, the plot emotive and the conclusion macabre.
This novel had everything...
amazon.com user

The novel twists and turns as it plunges further into the depths of darkness and depravity, the reader is lead on a journey from which it is impossible to return, and with a descriptive quality so tangible, that you find yourself raising your head to sniff the air, the cloying reek of Paris hanging heavy above you.
booksiloved.com

I have to say that although I cannot say that I really enjoyed this book, it did hold a weird kind of fascination for me, and has left quite an impression. It is not a nice story but is very evocative, the descriptions are vivid and the story compelling, and although it is not something that I would recommend lightly, I might suggest it to someone, someday…
booklore.co.uk

While Perfume for the most part stays well within the realm of plausibility, the conclusion of the novel is something of a mess. The ultimate resolution of Grenouille's search for the world's perfect perfume is almost ludicrous; but, within the tone of the novel as a whole, it almost makes sense. And Grenouille's final scene, which closes the novel, takes a turn for the macabre that again skirts the edge of believability. My guess is that one's perception of the conclusions will depend on one's tastes; I myself found the ending a little strained, but it is, I suppose, an appropriate conclusion for a curious little novel.

Perfume is, alas, never exciting. But that's not the point: the novel is about obsession and smell, and Suskind manages to pull off both with aplomb.

scwu.com/bookreviews/

IMHO: Откако ја прочитав книгава (за некој ден или два, во сред сесија) неможев да се совземам некоја недела дена и паднав на испит или два....и ич не ми е гајле зашто ова е една од најдобрите книги што ги имам прочитано. Приказната, симболичноста, длабочината, мајсторството на Зискинд се едноставно најдобри! Парфем има една од најдобрите приказни до сега напишани и дефинитивно го има најлудиот крај напишан досега. Задолжителна литература за они што немаат толку слабо срце :)

Nirvana - Scentless Apprentice

Like most babies smell like butter
His smell smelled like no other
He was born scentless and senseless
He was born a scentless apprentice

Go away - get away, get a-way

Every wet nurse refused to feed him
Electrolytes smell like semen
I promise not to sell your perfumed secrets
There are countless formulas for pressing flowers

Go away - get away, get a-way

I lie in the soll and fertilize mushrooms
Leaking out gas fumes are made into perfume
You can't fire me because I quit!
Throw me in the fire and I won't throw a fit

Go away - get away, get away, get away, get away, get away, get a-way

За слушање во наредниот период

The Virgin Suicides (soundtrack) by Air

За албумот: Soundtrack албум од француското дуо Air направен за истоимениот филм, The Virgin Suicides. Издаден 28 февруари 2000 од Virgin Records

Критикит: Главно критиките се вртат околу една главна поента, не е добар како другите албуми на Air но сепак е солидно изработен албум кој не отстапува од нивниот стил.

A mesmerizing 13-track suite that ebbs and flows with a continuous hallucinatory lushness from start to finish.
Wall of Sound

Air's score darkens their brand of soft, introspective melodies with wavering pianos, funereal organs, and disembodied synth loops, and the resulting soundscapes often have a spacey, Pink Floyd-ish quality.
CDNow

Of course, The Virgin Suicides has its dry moments, but surprisingly, they're few and far between. For the most part, the album showcases Godin and Dunckel's dramatically improved songwriting skills.
Pitchfork

The album is exceedingly strange yet scrupulously crafted and intelligent. Chances are that Air, as they fashioned this fetching and jejune and weirdly disturbing score, were also having a small laugh.
Rolling Stone

The Virgin Suicides score comes on like Pink Floyd without the bombast, or Twin Peaks without the awkward goofiness and desktop production. [#26, p.50]
Resonance

IMHO: Мојот најомилен soundtrack и еден од моите најомилени албуми. Сите песни од албумот се некако суреални, преминува низ тебе како сон, како халуцинација. Со промени на темпо токму на вистинските моменти, албумов се слуша песна по песна без промени на редослед на траките. Така остварува едно целосно патување, бавно но неверојатно силно. Заедно со филмот прави една целина која е појака, ми се чини, од кој било друг албум! Успева да ја пренесе својата меланхолична порака и низ самата музика и низ текстовите, кои иако ги има малку се неверојатно силни. Првата трака, Playground love, е ремек дело само по себе. Прави да се наежам кога и да ја чујам.
Мала препорака, гледајте го филмот па потоа преслушувајте го албумот. Така доживувањето е поцеловито.

I’m a high school lover, and you’re my favorite flavor
Love is all, all my soul
You’re my playground love

Yet my hands are shaking
I feel my body remains, themes no matter, I’m on fire
On the playground, love.

You’re the piece of gold the flushes all my soul.
Extra time, on the ground.
You’re my playground love.

Anytime, anyway,
You’re my playground love.

The Forgotten Arm by Aimee Mann

За албумот: Последниот албум на Aimee Mann, американска рок кантавторка со долга, плодна и успешна кариера. Издаден е 2005 од издавачката куќа Superego Records. Претставува еден концептуален албум, кој низ песните проследува дел од животот на двајца ликови со испреплетени судбини. Бивш боксер, виетнамски ветеран и неговата white-trash девојка. Жанровски може да се окарактеризира како рок албум со благи примеси на поп-рок.

Критики: Солидни! Познавачите на Aimee Mann кажуваат дека повторно е солидна и дека после толку години не успева да разочара. Има и негативни критики но се сепак ретки.

It's her darkest and most complex record to date, an examination of the centripetal destruction that consumes lives at the point of no return.
PopMatters

Songs unfold as complex relationships, with attendant euphoria, doubt and internal demons. [May 2005, p.112]

Uncut

Forgotten Arm still sounds like Aimee Mann. And that's not a bad thing. [29 Apr 2005, p.147]
Entertainment Weekly

Enough bending guitar licks to satisfy the yuppiest of thirtysomething businessmen and enough mellow ballads to satisfy your Dixie Chicks-loving mom.
Prefix Magazine

The syncopated, bluesy melodies and strong ensemble of musicians make for a polished effort, and Mann’s gimlet eye doesn’t miss much--from the seductive pain of addiction, bout-induced memory loss, and finally to the inevitable discussion about having (or not) a baby. If indigo is the mood for most of Mann's work, then The Forgotten Arm may be closer to lavender, given the seasoned humor and perspective evident in standout tracks such as "That's How I Knew This Story Would Break My Heart" and "She Really Wants You." This one's a keeper.
Amazon.com

Unfortunately, this straightforward approach also reveals how straight-up dull Mann's country-tinged songs can be.
E! Online

IMHO: Рок? Алтернатива? Блуз? Со примеси на кантри и поп? Зарем е важно кога е направено од душа, кога е квалитетно и кога звучи толку добро?! Ова е еден од албумите што сакаш да го слушаш од почеток до крај, без пауза, со целосно уживање. Не се издвојуваат посебни песни, ова е една целина, вињети од еден живот, приказна за радост и тага и болка и пропаст и издигнување. Таква е и музиката. На моменти депресивна на моменти толку радосна. Создадена за секое годишно време за било кој дел од денот. Гласот на Mann е нежен а сепак толку моќен, англичаните би рекле 'so so soothing' !

Сигурно не би се сместил ни во вашите топ 50 албуми но секако вреди да се чуе поради убавината на добриот и искрен музички израз.

"The king of the jailhouse
And the queen of the road
Think sharing the burden will lighten the load
So they pack up their troubles
In an old Cadillac
That's her in the mirror,
asleep in the back"
-------------------------------------------------------
"Packing up your old apartment
Sealing up another box
Wondering what made you choose her
And moving house when you're a stoner
Everything you come across
Makes you feel like such a loser"
--------------------------------------------------------
"And we drove to the ferry
Like the cat and canary
I said, "Baby, it's scary
When it's so beautiful""

Kinky by Kinky

За албумот: Деби албум на мексиканската група Kinky. Издаден е на 26 март 2002 под заштитното име на издавачката куќа Nettwerk. Албумот негува повеќе музички стилови, од рок и елктро-поп па се до традиционална Латино музика. Продуцент на албумот е Chris Allison, продуцентот на Coldplay.

Критики: Добива феноменални критики пред се од слушаттелите но и од реномирани музички критичари по разни светски музички магазини. На amazon.com речиси и да не добива под 5 ѕвездички . На кратко што се кажува за албумов:

Brilliantly combining Spanish dialogue and hauntingly serene vocals with conga, timbales, accordion, cheesy organ, and funky guitar, Kinky intertwines it all with coiling bass, mad samples, and sexy synthetic grooves.
Launch.com

Think the Chemical Brothers meet Flaco Jiminez and you'll get the idea. [Jan 2003, p.119]
Uncut

With a thick strain of the DJ humor found in the music of De La Soul and Daft Punk, Kinky know no borders, slapping Mexican norteno with techno until it sounds like neither. [Apr/May 2002, p.114]
Blender

Consistent and cleanly sexy stuff.
Playlouder

IMHO: Прекрасно, весело, игриво и стварно ептен sexy. Ваков звук досега никој нема произведено, и квалитетно и оригинално. По 4 години и незнам колку преслушувања сеуште ми нема здосадено албумов! Вреди да се чуе по секоја цена.

Bernhard Schlink, Der Vorleser

За книгата: Насловот на македонското издание (Или-Или, 2005) е "Читачот". Издадена е за прв пат во Швајцарија во 1995. Четврто дело на германскиот правник и историчар Bernhard Schlink. Книгата е повеќе пати наградувана и е една од најчитаните книги во САД, Германија и пошироко во светот. Дејствието на книгата се случува во поствоена Германиј. Го прати животот на едно 15 годишно момче, од почетокот на неговата љубовна врска со дваесетина (можеби и повеќе) години од него постара жена па се до самиот крај на таа афера многу години потоа. Паралелно обработува две проблематики.
* Созревањето на главната личност, и емотивно и сексуално
* Проблемите на поствоена Германија. Надминувањето на белезите од сите
_ извршени злосторства во текот на војната. Казнување на воените
_ злосторници. Сето тоа со акцент на холокаустот и случувањата во _ концентрационите логори.

Критики: Критиките пред се се позитивни. Од таму и читаноста и бараноста на оваа книга, преведена е на дури 25 јазици. Постојат одредени контраверзни моменти што се провлекуваат низ целата книга за која спорат критичарите но премногу го откриваат дејствието за да ги наведам тука. За оние кои сакаат да прочитаат нешто поподробно: http://books.guardian.co.uk/departments/generalfiction/story/0,,647221,00.html

IMHO: Шлинк својата пишувачка кариера ја почнува со крими романи. Се чини дека до одредени елемнти од тој жанр црвсто се држи и во овој роман. Не станува збор за случаите и редењето на дејствијата но за тоа како се презентирани на читателот. Како да се држи до оној hard-boiled начин на пишување, пред се препознатлив во делата на Dashiell Hammett. Пишувана е во прво лице но со некако индиферентен став кон сето она што се случува. Пристапот кон некои навистина морално контраверзни настани и претставено навистина со 'мирна душа', речиси без емоции. Тој момент навистина не ми се допаадна.
На некои моменти посветува многу внимание, додека пак за некои навистина битни моменти во животот на секој човек оди на fast-forward!
Сепак, за овие аспекти има еден многу важен момент. Во книгата, главната личност ја обвинува авторката на една книга за холокаустот за рамнодушност кон работите што ги пишувала т.е за она што јас го обвинувам Шлинк. Па од тука се наметнува прашањето, дали можеби сосема свесно кон проблематиките Шлинк пристапува речиси рамнодушно?! Доколку е така, романов добива една многу поконтраверзна димензија!

Извадок од "Читачот", моментот кога главниот лик зборува против погоре наведената книга за холокаустот:

"...самата книга ја создава таа дистанца. Не повикува на поистоветување, ниеден лик не е претставен како симпатичен, дури ни мајката и ќерката, ниту пак тие со кои ја деле судбината во различните логори, и во Аушвиц и кај Краков. Дури ниту најстарите во бараките, надзорничките и чуварите, немаа посебен лик или облик за да може човек да заземе некаков став кон нив, да ги окарактезира како подобри или полоши во однос на другите. Во неа диши задушеноста....."

(како да пишувал критика за "Читачот")

Half a Life by V.S. Naipaul

Книга од признат британски автор од индиско потекло, добитник на нобелова награда. Биографска книга во која главниот лик е во потрага по себеспознавање. Патешествите
преку Индија и Англија се до пространствата на колонијална Африка. Писателот претставува голема палета на ликови со секаква расна, верска, етничка и класна позадина. Се на се, собира прилично добрикр итики и од литературни критичари и од читатели. За мене, книгава е страшно досадна.
Еднолична без хумор и без возбудувања. Без пресврти, или ако веќе треба да се случи некој ти се најавува постепено некои 20 страни наназад. Дури писателот како и да не ја следи основната структура на еден роман. Книгата е во едно исто темпо од почетокот до самиот крај. Книгава има и македонско издание, издавачка куќа Слово, 2002 година.

Leaders of the Free World by Elbow

Прекрасен звук. Прекрасна музика. Брит-Инди-Рок совршенство. Вокал кој не се раѓа два пати. Музичари кои на живите свирки се толку добри што сите мислат дека свират на плејбек. Текстовите се полни со чуства, но некако скриени, фино исфилувани и силно евокативни. Ова е третиот по ред албум на една од најпотценетите британски бендови Elbow, бенд кој по својот квалитет лесно би можел да се најде во британскио топ 10 на сите времиња. Можеби малку заличуваат на Coldplay можеби малку и на Travis но сепак тоа само на прво слушање. Подоцна сваќате дека се далеку подобри од сите нив.

" I'm sick of working for a living
I'm just ticking off the days till I die
Oh, I miss you Louise, yeah...
And the sickest little pleasures keep me going in between pulling teeth "

" Drinking
In order to feel
Thinking
Reinventing the wheel
Kicking up mischief and feeding the fire
Kicking up mischief and walking the wire

Little fish you count for nothing
Do your thing until you die
Keep your powder dry
In order and line"