ImproInfini

вторник, август 08, 2006

The Forgotten Arm by Aimee Mann

За албумот: Последниот албум на Aimee Mann, американска рок кантавторка со долга, плодна и успешна кариера. Издаден е 2005 од издавачката куќа Superego Records. Претставува еден концептуален албум, кој низ песните проследува дел од животот на двајца ликови со испреплетени судбини. Бивш боксер, виетнамски ветеран и неговата white-trash девојка. Жанровски може да се окарактеризира како рок албум со благи примеси на поп-рок.

Критики: Солидни! Познавачите на Aimee Mann кажуваат дека повторно е солидна и дека после толку години не успева да разочара. Има и негативни критики но се сепак ретки.

It's her darkest and most complex record to date, an examination of the centripetal destruction that consumes lives at the point of no return.
PopMatters

Songs unfold as complex relationships, with attendant euphoria, doubt and internal demons. [May 2005, p.112]
Uncut

Forgotten Arm still sounds like Aimee Mann. And that's not a bad thing. [29 Apr 2005, p.147]
Entertainment Weekly

Enough bending guitar licks to satisfy the yuppiest of thirtysomething businessmen and enough mellow ballads to satisfy your Dixie Chicks-loving mom.
Prefix Magazine

The syncopated, bluesy melodies and strong ensemble of musicians make for a polished effort, and Mann’s gimlet eye doesn’t miss much--from the seductive pain of addiction, bout-induced memory loss, and finally to the inevitable discussion about having (or not) a baby. If indigo is the mood for most of Mann's work, then The Forgotten Arm may be closer to lavender, given the seasoned humor and perspective evident in standout tracks such as "That's How I Knew This Story Would Break My Heart" and "She Really Wants You." This one's a keeper.
Amazon.com

Unfortunately, this straightforward approach also reveals how straight-up dull Mann's country-tinged songs can be.
E! Online


IMHO: Рок? Алтернатива? Блуз? Со примеси на кантри и поп? Зарем е важно кога е направено од душа, кога е квалитетно и кога звучи толку добро?! Ова е еден од албумите што сакаш да го слушаш од почеток до крај, без пауза, со целосно уживање. Не се издвојуваат посебни песни, ова е една целина, вињети од еден живот, приказна за радост и тага и болка и пропаст и издигнување. Таква е и музиката. На моменти депресивна на моменти толку радосна. Создадена за секое годишно време за било кој дел од денот. Гласот на Mann е нежен а сепак толку моќен, англичаните би рекле 'so so soothing' !

Сигурно не би се сместил ни во вашите топ 50 албуми но секако вреди да се чуе поради убавината на добриот и искрен музички израз.


"The king of the jailhouse
And the queen of the road
Think sharing the burden will lighten the load
So they pack up their troubles
In an old Cadillac
That's her in the mirror,
asleep in the back"
-------------------------------------------------------
"Packing up your old apartment
Sealing up another box
Wondering what made you choose her
And moving house when you're a stoner
Everything you come across
Makes you feel like such a loser"
--------------------------------------------------------
"And we drove to the ferry
Like the cat and canary
I said, "Baby, it's scary
When it's so beautiful""