Вакво нешто немам чуено со долги години! Не памтам кога последен пат сум слушнал вака добар звук! Ме полуде ова! Тотално uplifting! Феноменално! Неможам да престанам да ги слушам овие два албума! После долго време слушање на инди рок и слични ствари дефинитивно мислам дека повторно се навлеков на електро звук!
1. The Knife, албум Silent Shout
2. Agoria, албум Green Armchair
....и два 'ориентациони' спота:
....првиот е Agoria - Baboul Hair Cutin а вториот The Knife - We Share Our Mothers Health
Во долапот од ноќта го слушам ехото на нејзиниот глас! Се врти и превртува! Извикува едно име по стопати! Ми го пара срцето, си игра криенка низ него тој глас што никогаш не ми дава мир! Повикува за помош, бара подадена рака! Се пружам во длабочината на темнината! Се подавам за миг но брзо се сепнувам и себично се повлекувам назад! Таа сепак не го повикува моето име, повикува некој друг! Бегам во сонот но и таму нејзиниот глас несопирливо ме следи! Shut up I'm dreaming!!!! Сонувам дека во долапот од ноќта го слушам ехото на нејзиниот глас! Се врти и превртува! Извикува едно име по стопати! Моето!
На неколку пати на радио имав слушнато само дел од една песна. Секогаш беше на поминување, на брзање, на излгување. Не добив никогаш шанса да ја слушнам цела, можеби поради тоа што не слушам радио редовно! Кога ја слушнав последен пат од некоја кола што стоеше до мене на семафори успеав да запамтам дел од текстот: "...strawberries cherries and an agels kiss...." и се ставив во потрага! Не беше никаков проблем од Google да откријам дека песната е "Summer Wine" испеана од Nancy Sinatra и Lee Hazlewood во 1966 инаку B-Side на песната "Sugar Town". Песната има прекрасен тескт и е еден од најубавите дуети кои ги имам некогаш чуено.
Приказната не завршува тука. Имено, 2007ма песнава доживува препев (може и затоа се вртела по радиостанициве :) и тоа од никој друг него од Ville Valo (кој со HIM подолго време немаше ништо добро испеано па ова беше фино изненадување) и за мене релативно непознатата типка Natalia Avelon. Го најдов спотот на YouTube..... и посакав да ја познавам Natalia Avelon неееешто подобро! :)
Natalia Avelon (родена Natalia Siwek на 29ти март 1980) е германска актерка од полско потекло. 2007ма го снима филмот Das Wilde Leben (Дивиот Живот) во кој ја игра Uschi Obermaier, првата позната германска groupie од 60тите. За него како cover песна ја препеува Summer Wine со Ville Valo. Филмот е приказна за германското хипи движење, сосема нормално, исполнет со многу слободна љубов, со голото тело на Авелон и милиони бои! Се соменвам дека филмов ќе стане познат и дека ќе доживее некоја поголема светска дистрибуција иако би требало, ако не поради нешто друго, поради ...ееех...прекрасната Avelon.
Flock seems to be working just fine. If nothing else it sure made my whole blogingexperience much easier! The spell check works just fine too :) Saving pictures from web and reusing them is brought down to merely a drag and drop operation. Built on top of FireFox, Flock incorporates "mashups"—the hip buzzword for web service integration—with social bookmarks (with del.icio.us and Shadows), photo sharing (with Flickr and Photobucket), and blogging—with tools built into the browser for posting to your blog. In fact, it's this integration on which Flock's creators intend to build their business model, cutting deals with other web services. It gets you whole lot closer to the whole Web 2.0 concept!
Се решив да го сменам Firefox на одредено време. Сега користам Flock кој е замислен како Social прелистувач наменет пред се за блогирање, размена на слики и разно-разни материјали од сличен вид. Нуди и алатки за блогирање па затоа и постов, само колку да видам дали и како ф-нираат.......... Ако до толку ми се свиѓа Flock-ов може и ќе пишам нешто плус специајлно за него!
Одамна не сум се радувал така како што се радував за новиот албум на Arcade Fire! Дур полека изминуваа деновите до објавувањето на Neon Bible станував се порадосен и понетрпелив, скоро како да чекам нова епизода од House M.D. :) И со право бев нетрпелив, Neon Bible е мало ремек дело! Претходниот албум на Arcade Fire, Funeral, ми го редефинира музичкиот вкус и мојот поглед на музиката! Ми беше музичко откровение кое со денови не го вадев од repeat! Neon Bible е сосема на истото рамниште! Во продолжение рецензијата на албумот на The New York Times. Не ми се верува дека би можел на поубав начин да ја доловам атмосферата на албумот во само пола страна:
Arcade Fire is like the band that kept playing as the Titanic sank. This Montreal post-punk group specializes in ecstatic refusal, an odd mix of despair, contempt and uplifting idealism. Rejecting the rock scene, it has created its own mini-utopia, where men wear suspenders and musicians are sincere and proudly nerdy. Arcade Fire is now one of the most revered indie acts around, thanks to “Funeral,” its hypnotically raging 2004 debut.
“Neon Bible,” the phenomenal follow-up, will challenge the band’s attempts to stay cult-size. It is regal and beautiful, with mournful anthems and bombastic orchestration that suits the urgency of the lyrics. At the very least this will be the most successful apocalyptic rock symphony ever recorded in a Canadian church. The album blasts life in the 21st-century West: consumerism, reality television, victim chic and the “holy war.” “Don’t wanna live in America no more,” sings Win Butler, the band’s Texas-raised frontman.
Arcade Fire mines classic U2 and Bruce Springsteen far better than the Killers recently did. And Arcade Fire didn’t lose its own voice in an attempt to sound bigger and grander. There are still plenty of its trademark noisy crescendos and old-fashioned accents like harp and hurdy-gurdy. “My Body Is a Cage” begins with a spare Appalachian melody, then shoots skyward with pipe organ and a gospel choir. “Set my spirit free,” Mr. Butler moans.
He wonders: How do you fill a spiritual void when you distrust organized religion? How do you escape fearsome times without wallowing in vacant escapism? He doesn’t have any answers and wastes energy on easy targets like MTV. But the shimmering music transforms bleakness into a “vial of hope,” and for now that’s enough. SIA MICHEL
Еве уште неколку мислења на рецензенти ширум светот:
Entertainment Weekly: In the bleakest songs, the polyphonic swirl of strings, horns, and voices... points toward transcendence.
Filter:
Truly, there isn't anything here that comes close to achieving the anthemic, stomp-along, bombast of Funeral's best works. But this is a different album, and a different Arcade Fire playing to their biggest strength: emoting.
The Guardian: It's hard to think of another album that rocks in such an epic manner without sounding completely ridiculous.
Spin: Neither a timid repeat nor a knee-jerk departure, the bigger, bolder Neon Bible better captures what Arcade Fire achieve live.
All Music Guide: It's as decadent as it is tasty -- theatricality has never been a practice that the collective has shied away from -- but there's no denying the Arcade Fire's singular vision, even when it blurs a little.
Суперлативите можат да се редат до бескрај. Воглавно, оние кои лошо зборат за албумов тоа го прават поради тоа што го споредуваат со брилијантноста од епски пропорции на претходниот. Но сепак мислам дека и тие грешат. Neon Bible ќе биде од најдобрите албуми на годината.
Едно од најзабавните филмичиња направено до 99та наваму! Holmes и Polley беа причина по себе да го барам филмов веќе неколку години и дефинитивно не беше за џабе! Филмов е тотално луд! Нешто како Fear and Loathing in Las Vegas ама не толку екстремен, или можеби како смешната варијанта на Requiem for a Dream или како Spun кога би го направиле да биде добар филм! Одлична приказна поделена на 4 (или беа 3) сцени што се преплетуваат меѓусебно (99та тоа сигурно било новост, после сите почнаа тоа да го прават!) kick ass soundtrack што има се од big beat, techo, trance до rock и funk (Macarena + :) )! Ептен забавен flick кој во секој случај вреди да се погледне!
....и два 'ориентациони' спота:
....и два 'ориентациони' спота:
